Onderzoeksverslag klein zeegras (Zostera noltii)
van der Meij, M. (2017). Onderzoeksverslag klein zeegras (Zostera noltii). NIOZ Royal Institute for Sea Research: Texel. 13 pp. |
| Abstract | In Nederland komen twee soorten zeegrassen voor, groot zeegras (Zostera marina) en klein zeegras (Zostera noltii). Zeegrasvelden hebben mogelijk een zeer grote invloed op hun omgeving en op het ecologische evenwicht van de kustwateren waarin deze soorten voorkomen (Dubbers, 1976). Klein zeegras is een van de bedreigde plantensoorten in de Waddenzee. De plant komt voor in brakke en tevens zoute wateren zoals de Waddenzee en de Oosterschelde. In de Waddenzee komt het klein zeegras maar op 4 plekken voor (Phillipart, Dijksema, & Van der Meer, 1992). Tijdens de winter verliest de plant zijn bladeren en zijn alleen nog in sommige gevallen de wortelstokken zichtbaar. Hierdoor is inventarisatie in de winter onmogelijk (De Boer & Wolff, 1996). Klein zeegras heeft bepaalde omgevingsfactoren nodig om te groeien. Zo mag het water onder andere niet te troebel zijn wanneer dit wel zo is kan het klein zeegras zich minder diep vestigen, en de stroomsnelheid mag niet te hoog zijn. Is dit wel het geval dan zullen de planten weg spoelen. Wanneer klein zeegras op de juiste plek begint te groeien kan het wel de hele zeebodem bedekken. Helaas is dit nog op weinig plekken in Nederland het geval. Meestal bestaan klein zeegrasvelden uit enkele pollen verspreid over een zeer groot gebied. Rond 1930 was er meer zeegras aanwezig in de Waddenzee en tevens bij de Oosterschelde. Maar doormiddel van vertroebeling van het water zijn veel van deze velden verdwenen (De Jong, Van Katwijk, & Jager, 2004). Zeegras is een zeer belangrijke soort voor de Nederlandse Waddenzee. In zeegrasvelden kan er namelijk een zeer hoge biodiversiteit gevonden worden. Ook is zeegras het hoofdvoedsel voor de doortrekkende rotganzen die veel in het Waddenzeegebied neerstrijken. Door de grote afname van zeegrasvelden in Nederland is er een tekort aan voedsel gekomen voor onder andere rotganzen, die in het najaar vooral op het zeegras foerageren. Ook zijn zeegrasvelden een belangrijke voedselbron voor de vele wadvogels die in het najaar de Waddenzee bereiken. Doormiddel van zeegras wordt ook de predatie van krabben op schelpdieren moeilijker gemaakt. Hierdoor is er meer voedsel over voor de vele wadvogels die in het gebied aanwezig zullen zijn (Reneerkens, Piersma, & Spaans, 2005).Op het onbewoonde eiland Griend is er in 2015 een zeegrasveld gevonden zie bijlage I. Dit areaal is uniek voor de westelijke Waddenzee. Vanuit het NIOZ heeft er een globale inventarisatie plaatsgevonden van de verspreiding en dichtheid van het klein zeegras. |
|
